Ήταν πριν από σχεδόν 40 χρόνια όταν οι Dani Klein, Dirk Schoufs και Willy Lambregt κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο album του Gypsy-blues τρίο τους, γνωστό ως Vaya Con Dios. Οι ειδικοί του κλάδου, ακόμη και φίλοι τους, τους είπαν ότι δεν θα έφταναν ποτέ πουθενά: ο ήχος τους ήταν πολύ δύσκολος να κατηγοριοποιηθεί αλλά και πολύ δύσκολος για την αγορά. Ήταν πράγματι εκλεκτικοί: ένας συνδυασμός lounge ήχου εμποτισμένου με blues, latin pop και Memphis soul. Αλλά από το πρώτο τους σέξι, αυθόρμητο single «Just a Friend of Mine», το συγκρότημα έγινε φίρμα στο Βέλγιο.
Δύο χρόνια αργότερα, με την κυκλοφορία του δεύτερου album τους, «Night Owls», γνώρισαν διεθνή φήμη. Οι λάτρεις της μουσικής που διψούσαν για soulful beats αφοί οι ρυθμοί του New Wave συνθεσάιζερ που κυριαρχούσαν στα ερτζιανά “κατάπιαν” το ιδιόρρυθμο βελγικό συγκρότημα, σημειώνοντας επιτυχίες τόσο με τις γρήγορες, jazz κιθάρες του “Nah Neh Nah” και με το αργό, σαγηνευτικό, κλασικό Dani Klein τραγούδι “What’s a Woman?”. Ανάμεσα στις ατελείωτες περιοδείες και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους, το κοινό συνέχισε να εκπλήσσεται και να χαίρεται όταν συναντούσε την Βελγίδα τραγουδιστή της οποίας η φωνή πιστευόταν ότι ανήκε σε μια γυναίκα του Αμερικάνικου Νότου.
Η πίεση της φήμης ήταν δύσκολη και το συγκρότημα σύντομα διαλύθηκε. Λίγο αργότερα, ο Dirk πέθανε τραγικά, η Dani έπρεπε να ανασυγκροτηθεί και να πάρει μια απόφαση. Αποφάσισε να συνεχίσει με το όνομα Vaya Con Dios ως σόλο ερμηνεύτρια, ως φόρο τιμής στους μουσικούς που δημιούργησαν το συγκρότημα και σε όσους ήθελαν να το βοηθήσουν να συνεχίσει. Ήταν ξεκάθαρα η σωστή απόφαση. Τρία ακόμη albums (“Times Flies”, “Roots & wings”, “The promise”) και δύο συλλογές αργότερα, οι Vaya Con Dios κατάφεραν να πουλήσουν περισσότερα από 10 εκατομμύρια albums και singles και να αποκτήσουν μεγάλη βάση θαυμαστών σε όλο τον κόσμο.
Το 2009, η Dani Klein κυκλοφόρησε το δικό της γαλλικό album, “Comme on est venu”, μαζί με πολλούς μεγάλους γαλλόφωνους τραγουδοποιούς, όπως οι Jacques Brel, Georges Brassens, Léo Ferré και Barbara. H Dani συνέχισε να περιοδεύει ασταμάτητα τον κόσμο με μουσικούς όλα αυτά τα χρόνια.
Το 2013, ξεκίνησε μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία που ολοκληρώθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2014 στην γενέτειρά της, τις Βρυξέλλες. Χιλιάδες θαυμαστές συγκεντρώθηκαν στο Forest National για την τελευταία εμφάνιση του συγκροτήματος. Με την ευκαιρία αυτή ηχογραφήθηκε ένα CD – DVD (“Thank you all”).
Λίγους μήνες αργότερα, η Dani Klein επέστρεψε με ένα ακόμα μουσικό έργο. Μαζί με τους Sal La Rocca (μπάσο), William Lecomte (πιάνο) και Tim De Jonghe (τρομπέτα), ηχογράφησε τα αγαπημένα της τραγούδια από το ρεπερτόριο της θρυλικής Billie Holiday. Το “Dani sings Billie” βγήκε και μια σειρά από συναυλίες στο Βέλγιο, πραγματοποιήθηκε για να υποστηρίξει αυτή την κυκλοφορία.
Μετά από 6 χρόνια σιωπής, η Dani Klein επέστρεψε. Τον Οκτώβριο του 2022 κυκλοφόρησε ένα νέο album (“What’s a woman?”). Ένα album με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της που αναδημιούργησε η ίδια (στα φωνητικά) και ο William Lecomte (στο πιάνο).
Και ποιος είναι καλύτερος από την ίδια την Dani για να μιλήσει για τη δημιουργία αυτού του έργου;
Η Dani Klein έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη στο SounDarts.gr για το album αυτό, τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια και ό,τι άλλο πρέπει να ξέρεις για την 40χρονη καριέρα της.
Γεια από Ελλάδα.
Γεια! Πόσο χάρηκα που σε γνωρίζω και που μιλάμε.
Ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο.
Ευχαρίστησή μου. Έχετε μια όμορφη χώρα και έχετε απίστευτα καλό φαγητό.
Ευχαριστώ. Η τελευταία φορά που επισκεφτήκατε την Ελλάδα ήταν το 2005 σωστά;
Ναι, κάναμε μια συναυλία με τους Vaya Con Dios στον Λυκαβηττό της Αθήνας και άλλη μια στη Θεσσαλονίκη.
Τον Οκτώβριο του 2022 κυκλοφορήσατε μια μουσική συλλογή, με τίτλο «What’s a Woman? (Parce que-La Collection)», με νέες εκδοχές των διάσημων επιτυχιών σας για πιάνο και φωνή. Ποιο ήταν το κίνητρό σας για να κάνετε ξανά αυτά τα τραγούδια από την σχεδόν 40χρονη καριέρα σας;
Λοιπόν, δεν ήταν δική μου ιδέα. Έμενα εδώ στο Βέλγιο, κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης με τον COVID, και δεν μας επέτρεπαν να βγούμε έξω. Δεν μας επέτρεπαν να κάνουμε σχεδόν τίποτα. Μετά, μια μέρα με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής της PIAS, που είναι μια δισκογραφική εταιρεία, και είχε αυτή την ιδέα κατά νου. Είχε ήδη κάνει το ίδιο με άλλους καλλιτέχνες και η συλλογή είναι δική του ιδέα. Τιτλοφορείται «Parce que-La Collection». Η ιδέα είναι να τραγουδούν διάφοροι τραγουδιστές τα πιο διάσημα τραγούδια τους, αλλά σε μια πολύ απλή εκδοχή, μόνο με ένα πιάνο. Επειδή βαριόμουν τη ζωή μου, ήμουν τόσο χαρούμενη που είχα κάτι να κάνω, καθώς και με την ιδέα του να το κάνω κάτι μόνο με ένα πιάνο. Ο πιανίστας με τον οποίο ηχογράφησα [τη συλλογή], λέγεται William Lecomte, και είναι απλά φανταστικός. Είμαι μεγάλη θαυμάστρια του τρόπου που παίζει του και είναι πολύ καλός τύπος. Σκέφτηκα, “Λοιπόν, αυτό είναι σαν ένα δώρο από τον παράδεισο” γιατί μπορούμε να είμαστε μόνο δύο ή τρία άτομα μαζί, έτσι ήταν ο ηχολήπτης, ο πιανίστας και εγώ, αυτό επιτρεπόταν. Είχαμε κάτι να κάνουμε και να διασκεδάσαμε κάνοντας το. Ήταν πραγματικά ωραίο.
Τι έχετε να πείτε για τον φίλο σας και εξαιρετικό πιανίστα William Lecomte;
Είναι ένας jazz πιανίστας, αλλά παίζει και κλασική μουσική. Μπορεί να παίξει τα πάντα. Πήγαινε σε περιοδείες με τον Jean-Luc Ponty, ο οποίος είναι ένας πολύ διάσημος βιολιστής της jazz. Ο William είναι ο αγαπημένος μου πιανίστας όλων των εποχών, επίσης έχει βρεθεί σε περιοδείες μαζί μας εδώ και δέκα χρόνια.
Ποια ήταν τα κριτήρια για να επιλέξετε τα τραγούδια για το album;
Λοιπόν, το θέμα είναι ότι δεν μπόρεσα να τα διαλέξω όλα μόνη μου. Η δισκογραφική εταιρεία χρειαζόταν μερικές από τις επιτυχίες μας. Είπαν ότι τις χρειάζονταν για να μπορέσουν να το πουλήσουν. Αυτό είναι το εμπορικό κίνητρο. Ήταν αυτά που έπρεπε να τραγουδήσω και μετά τα άλλα που εγώ επέλεξα να έχω. Ήταν σα να υπήρχε μια ισορροπία μεταξύ των πιο γνωστών τραγουδιών και των λιγότερο γνωστών τραγουδιών μας.
Θα υπάρξει άλλο album από τους Vaya con Dios με πρωτότυπα τραγούδια;
Λοιπόν, στην πραγματικότητα, ολοκληρώσαμε την ηχογράφηση ενός νέου album την ίδια περίοδο του COVID. Αφού τελείωσα τα φωνητικά για το πιάνο, άρχισα να δουλεύω με άλλους δύο μουσικούς και έχουμε τελειώσει ήδη ένα album. Δεν ξέρω πότε θα κυκλοφορήσει, γιατί αυτή τη στιγμή διαπραγματευόμαστε με δισκογραφικές εταιρείες. Έτσι σε λίγους μήνες θα υπάρχει ένα τελευταίο album των Via Con Dios με πρωτότυπα τραγούδια αυτή τη φορά.
Τέλεια νέα! Μπορείτε να αποκαλύψετε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό; Υπάρχει κάτι που μπορείτε να μας πείτε τώρα;
Λοιπόν, ναι, θα είναι ένας πραγματικός δίσκος των Via Con Dios. Θα έχει εντελώς νέα τραγούδια, αλλά στο ύφος και την ατμόσφαιρα της μπάντας. Νομίζω ότι ο κόσμος θα αναγνωρίσει τον ήχο της μπάντας σε αυτά τα τραγούδια.
Ας πάμε πίσω στο ξεκίνημά σας, γιατί έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια, σωστά? Πώς θυμάστε την αρχή της καριέρας σας;
Ναι. Καταρχάς, πάντα τραγουδούσα. Τραγουδούσα στον εαυτό μου μέχρι να κοιμηθώ όταν ήμουν παιδί, οπότε ήταν κάτι που ζει μέσα μου. Το ξεκίνημά μου, ωστόσο, ήταν πολύ δύσκολο γιατί το να ζήσω από τη μουσική και το τραγούδι ήταν σχεδόν αδύνατο τότε. Πριν ηχογραφήσουμε λοιπόν το πρώτο μας album, ήμουν με άλλα συγκροτήματα. Έκανα κάθε είδους δουλειά, όπως, σερβιτόρα, μαγείρισσα, μοδίστρα, πωλήτρια, δούλευα ακόμη και ως καθαρίστρια. Έκανα λοιπόν όλων των ειδών τις δουλειές. Εν τω μεταξύ, έκανα πάντα μουσική και τελικά, δεν ξέρω ακόμα το γιατί, αλλά η φόρμουλα των Vaya Con Dios απογειώθηκε ξαφνικά και αυτή ήταν η πραγματική αρχή της καριέρας μου.
Με τους Vaya Con Dios ξεκινήσατε ως ένα Gypsy-blues τρίο και καταλήξατε να συνδυάζετε μουσικά είδη όπως jazz, blues και soul, μεταξύ άλλων. Ήταν ο πρωταρχικός σας στόχος να συνδυάσετε όλα αυτά τα είδη ή απλώς συνέβη;
Απλώς συνέβη. Γιατί στις Βρυξέλλες δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε πραγματική μουσική ταυτότητα. Δεν είναι σαν την Ελλάδα ή την Ισπανία ή μέρη που έχουν το δικό τους είδος μουσικής. Δεν το έχουμε αυτό. Μιλάμε επίσης διάφορες γλώσσες εδώ. Η μουσική που ακούω από μικρή ήταν ένας συνδυασμός όλων των ειδών μουσικής από όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, ο πατέρας μου άκουγε βραζιλιάνικη μουσική, άκουγε jazz, άκουγε αμερικάνικη μουσική, τσιγγάνικη μουσική και γενικά άκουγε όλα τα είδη μουσικής. Αυτή ήταν η μουσική με την οποία μεγάλωσα, συν τη μουσική που άρχισε να ακούει η γενιά μου, οπότε, φυσικά, αυτό που φτιάξαμε ήταν ένας συνδυασμός όλων αυτών.
Η μουσική σας έχει αγγίξει τόσες ψυχές! Είχατε αναλογιστεί ποτέ τις διαστάσεις που θα έπαιρνε η μουσική σας;
Ποτέ. Όχι, γιατί κατάγομαι από τις Βρυξέλλες και εκείνη την εποχή δεν ήταν ακόμη η πρωτεύουσα της Ευρώπης. Τότε είχα την οικογένειά μου που μου έλεγε συνέχεια “Τι σκέφτεσαι; Κανείς δεν βγάζει τα προς το ζην από το τραγούδι! Αυτό είναι εντελώς τρελό! Πρέπει να σπουδάσεις. Πρέπει να βρεις μια δουλειά”. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήταν δυνατό, αλλά βαθιά μέσα μου, ήξερα ότι γι’ αυτό θα πάλευα.
Αν έπρεπε να διαλέξετε δύο τραγούδια από τη μέχρι τώρα καριέρα σας ως αγαπημένα σας, ποια θα ήταν αυτά;
Είναι αδύνατο. Είναι σαν να ζητάς από μια μητέρα να επιλέξει τα αγαπημένα της παιδιά. Αν συμπεριλαμβάνονται στους δίσκους μας, είναι επειδή μου αρέσουν. Μερικές φορές σκέφτομαι, “α, θα το τραγουδήσω αυτό”, για παράδειγμα και μετά, έξι μήνες αργότερα, θα εμφανιστεί ένα άλλο στο μυαλό μου, οπότε είναι αδύνατο να διαλέξω ποια είναι τα αγαπημένα μου.
Εντάξει, επιτρέψτε μου να παραφράσω την ερώτησή μου τότε. Ποιο είναι το τραγούδι που έχει την πιο ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από τη συγγραφή του;
Τα επόμενα.
Ποια από όλα?
Αυτά που είναι στο νέο δίσκο. Λοιπόν, υπάρχει ένα που λέγεται “There’s always something missing” (“Πάντα κάτι λείπει”), και νομίζω ότι αυτοί οι στίχοι έχουν ενδιαφέρον, γιατί τείνω να λέω ότι πάντα κάτι λείπει στη ζωή μου. Ό,τι και να κάνω, πάντα κάτι λείπει. Ήταν αυτό που δεν ήμουν ικανοποιημένη με αυτά που είχα. Αυτό έχει αλλάξει. Τώρα είμαι μεγαλύτερη, είμαι πιο ήσυχη, είμαι πιο χαλαρή και απολαμβάνω τα πράγματα καλύτερα, νομίζω, από ό,τι όταν ήμουν νέα. Αλλά πάντα είχα αυτό το συναίσθημα, ακόμα κι όταν ήμουν επιτυχημένη, ακόμα κι αν είχα τα πάντα. Πάντα είχα την αίσθηση ότι κάτι έλειπε.
Θα σκεφτόσασταν ποτέ να συνεργαστείτε με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο; Ας πούμε, τι θα λέγατε για μια συνεργασία με έναν Έλληνα καλλιτέχνη;
Γιατί όχι? Όλα εξαρτώνται. Εξαρτάται από το είδος της συνεργασίας. Συνεργάστηκα με τον Aaron Neville. Κάναμε ένα τραγούδι μαζί. Δηλαδή, τραγούδησε σε ένα τραγούδι των Vaya con Dios. Κάναμε μια άλλη εκδοχή του “What’s a Woman?” μαζί. Έχω συνεργαστεί με τον Tony Hadley στη σκηνή όταν έκανα μια ζωντανή συναυλία, και έχω συνεργαστεί επίσης με έναν φανταστικό Αφρικανό τραγουδιστή, που τον λένε Bonga. Θέλω να πω, μου αρέσει να συνεργάζομαι, αλλά είναι κάτι που απλά πρέπει να συμβεί. Δεν πρόκειται να ξυπνήσω και να πω, τώρα πρέπει να βρω κάποιον με τον οποίο θέλω να συνεργαστώ, καταλαβαίνεις;
Ποια είναι τα highlights στην καριέρα σας που θυμάστε πιο έντονα μέχρι τώρα;
Λοιπόν, ξέρεις, την πρώτη φορά που άκουσα τον πρώτο μου δίσκο στο ραδιόφωνο. Ναι. Αυτό ήταν πραγματικά κάτι [ξεχωριστό]. Μετά την πρώτη φορά ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο και πήγαμε σε μέρη που δεν είχαμε ξαναδεί. Υπάρχει κόσμος που σε υποδέχεται και ταξιδεύεις πολύ και συναντάς κάθε λογής ανθρώπους. Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία μιας καριέρας, νομίζω. Και το να μπορώ να ζήσω από τη μουσική μου, από το τραγούδι μου, ήταν επίσης εξαιρετικά σημαντικό, γιατί μετά από λίγο, γίνεται λίγο δύσκολο όταν παλεύεις συνεχώς να τα βγάλεις πέρα.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια εκτός από την κυκλοφορία του επόμενου album σας;
Δεν γνωρίζω. Θέλω να πω, αυτή τη στιγμή, απλώς διαπραγματευόμαστε αυτό το συμβόλαιο. Έχω ένα πρόβλημα με τη φωνή μου και μπορείς να το ακούσεις. Η φωνή μου μερικές φορές ακούγεται λίγο παράξενη, οπότε δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να κάνω ζωντανές εμφανίσεις.
Ποιο είναι το μότο σας στη ζωή;
(δες την απάντηση της Dani Klein στο video που ακολουθεί. Πάτησε 
για ελληνικούς υπότιτλους)
Συνέντευξη: Θοδωρής Κολλιόπουλος
