Ο Άρης Διαμαντής, Έλληνας ερμηνευτής και τραγουδοποιός, είναι στην πιο παραγωγική του περίοδο και πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του single “Σημάδι στο λαιμό”. Ανήκοντας πλέον στη δισκογραφική εταιρεία The Hubsters μπαίνει πιο δυναμικά στη μουσική σκηνή, έχοντας στο πλευρό του δυνατούς συνεργάτες.
Είναι ένας καλλιτέχνης προσγειωμένος, που όμως πατάει γερά στα πόδια του και δεν σταματά να εξελίσσεται μουσικά παρά τις παράλληλες δραστηριότητες που έχει. Ο ίδιος χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο μέσο για να φτιάξει μουσική, ωστόσο όπως δηλώνει “δεν μπορείς να αντικαταστήσεις την έκφραση της ψυχής και των βιωμάτων του καθενός με την ψηφιακή τους απομίμηση”.
Δηλώνοντας αισιόδοξος για την ελληνική μουσική, ο Άρης δε σταματά να κυνηγά τα όνειρά του και ζει στο παρόν. Ο Άρης είναι γιος της Ελένης και του Γιάννη και μεταξύ άλλων ειλικρινής και ρομαντικός. Τί ρόλο έπαιξε το “Wonderwall” των Oasis στη ζωή και τη μετέπειτα καριέρα του; Τί συναισθήματα έχει για την πρώτη του μπάντα, Sunken Butterflies και ποια ήταν τελικά η περίοδος της “αναγέννησής” του;
Εάν, λοιπόν, θέλεις να εμβαθύνεις στον κόσμο και την ψυχή του Άρη Διαμαντή, αλλά και να μάθεις τα επόμενα σχέδιά του, μπορείς να διαβάσεις τη συνέντευξη που έδωσε στο SounDarts.gr εδώ!
Καλησπέρα Άρη! Σε καλωσορίζω στο SounDarts.gr!
Καλησπέρα και από εμένα! Αρχικά ευχαριστώ για την φιλοξενία και την τιμή που μου κάνετε! Μεγάλη μου χαρά!
Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε στα επαγγελματικά σου;
Τα επαγγελματικά μου δρώμενα είναι αρκετά σαφή αυτή την περίοδο. Εργάζομαι σαν ιδιωτικός υπάλληλος και επί του παρόντος προσπαθώ για το κάτι καλύτερο. Ιδανικά θα επιθυμούσα να ανελιχθώ στον κλάδο μου ή να αλλάξω εντελώς χώρο. Είμαι στην πιο παραγωγική μου ηλικία και ο χρόνος μου, όπως και όλων, πρέπει να αναλώνεται σε κάτι χρήσιμο, εποικοδομητικό και ιδανικά να κάνουμε κάτι που μας κάνει χαρούμενους. Αλλιώς δεν έχει νόημα.
Στα μουσικά, είμαι ευλογημένος γιατί μετά από μια μακρά γνωριμία με τον Αντώνη Βιλλιώτη (το αφεντικό της The Hubsters και άμεσο συνεργάτη μου), μια γνωριμία σχεδόν από τα εφηβικά μου χρόνια όπου άκουγα τις εκπομπές του στον Capital FM και ενίοτε κέρδιζα κάποιους διαγωνισμούς, βρεθήκαμε την άνοιξη που μας πέρασε ύστερα από πάρα πολλά χρόνια, κάναμε μία ανοιχτή, στοχευμένη συζήτηση για τα σχέδιά μας και κάπως έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια συνεργασία με επιστέγασμα την κυκλοφορία του πρώτου μου single με το label , το “Απλώνεις Την Αγάπη Σου Παντού”.
Ήταν μία μοναδική ευκαιρία για εμένα που ήρθε πραγματικά σε μια περίοδο που δεν περίμενα τίποτε από κανέναν και έκανα τα πάντα μόνος μου. Άλλαξε προς το καλύτερο και η ψυχολογία μου και αποφάσισα να δουλέψω αρκετά περισσότερο για να κάνω τα μουσικά μου όνειρα πραγματικότητα και να κερδίσω και την εμπιστοσύνη του Αντώνη ακόμη περισσότερο και την πίστη στις δυνατότητες μου. Πραγματικά με πέτυχε στην καλύτερη μου περίοδο μουσικά. Έχω μετατρέψει το δωμάτιο μου σε ένα άτυπο home studio όπου περνώ τις ώρες μου δημιουργικά, δοκιμάζοντας ιδέες, μαθαίνοντας κάθε μέρα κάτι καινούριο για την ηχοληψία και την παραγωγή, όπου πάντα συνθέτω και ηχογραφώ και όλα μου τα τραγούδια τα τελευταία 6 – 7 χρόνια. Και εύχομαι από το δωμάτιο μου η μουσική μου να ταξιδέψει παντού.
Το τελευταίο σου single, «Σημάδι στο Λαιμό», αναφέρεις πως κυκλοφόρησε όταν ήταν “κατάλληλες οι συνθήκες για να ευδοκιμήσει”. Ποιες ήταν αυτές οι συνθήκες λοιπόν;
Είναι ένα από τα πρώτα τραγούδια που με βρήκαν αφού είχα κυκλοφορήσει το πρώτο μου album “Γιος Της Αφής” και ουσιαστικά από τα πρώτα ηχογραφήματα στο δικό μου χώρο με ανύπαρκτα ηχεία, ακουστικά της πλάκας όπου δεν ήξερα τι κάνω. Σε ένα σύντομο τότε διάστημα είχα τελειώσει το demo του και το έδινα πέρα δώθε σε φίλους και γνωστούς γιατί θεωρούσα πως ήταν πιο εξωστρεφές, μεγαλεπήβολο από ό,τι είχα ήδη κυκλοφορήσει και παράλληλα μία απλή pop μελωδία που θα μπορούσε ο καθένας να ακούσει άνετα οπότε με ενδιέφερε να δω αντιδράσεις. Έτσι ήρθε και το «Απλώνεις Την Αγάπη Σου Παντού». Στην πορεία, λίγους μήνες μετά, είχα πολλές ιδέες, πολλά νέα τραγούδια και ταυτόχρονα τα ηχεία της πλάκας έγιναν Focal, τα ακουστικά βελτιώθηκαν με Αudio Τechnica και Focal, οπότε άρχισα να ακούω καλύτερα και πιο σωστά λόγω εξοπλισμού και να αποκτώ σταδιακά εμπιστοσύνη στις δυνατότητες μου σαν ένας εν δυνάμει παραγωγός.
Ωστόσο η ιδέα του single έγινε ιδέα για νέο album και γύρω στο 2019 είχα σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξη του ανάμεσα σε άλλα δέκα και βάλε τραγούδια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όλες οι ηχογραφήσεις μου από εκείνη την περίοδο χάθηκαν σε μια ξέφρενη διακοπή ρεύματος (όπως και το back up) και φυσικά απόλυτα απογοητευμένος άρχισα να γράφω άλλα τραγούδια. Θεώρησα πως μάλλον δεν ήτανε γραπτό και έπρεπε να πάω παρακάτω.
Να που ήταν όμως! Φέτος την άνοιξη ενώ δούλευα με τον Αντώνη το “Απλώνεις Την Αγάπη Σου Παντού”, είχα ανεβάσει στο tik tok ένα σύντομο ηχητικό με το “Σημάδι Στο Λαιμό” όπου απογειώθηκε άμεσα και έτσι το πήρα θερμά από την αρχή. Κατεβάζω το βίντεο μετά από λίγες ημέρες και παράλληλα ξεκίνησα να το ηχογραφώ από την αρχή με την τωρινή μου αυτοπεποίθηση, τα πλούσια synths, τις τωρινές μου γνώσεις και εμπειρία όπως και την μεγάλη όρεξη για πειραματισμό ηχητικά. Η χαρά μου για το κομμάτι ήταν τόσο μεγάλη που είπα να το στείλω γρήγορα στον Αντώνη όπου με τη βοήθεια του έγινε larger than life ηχητικά και να που έγινε το δεύτερο single!
Τι σημαίνει αυτό το τραγούδι για εσένα;
Απέκτησα ένα κυριολεκτικό σημάδι στο λαιμό πέρσι οπότε τολμώ να αναφέρω πως εν τέλει ήταν προφητικό. Αλλά για να είμαι ειλικρινής είναι ένα από τα τραγούδια μου που μπορώ κι εγώ σαν ακροατής να ακούω ασταμάτητα. Όταν τελείωσα τη μίξη του και κατάλαβα που είχα φτάσει με αυτό είχα συγκινηθεί σε ένα βαθμό γιατί ήταν ένα μεγάλο ταξίδι αυτό το τραγούδι και επιτέλους μπήκε για εμένα η πιο όμορφη άνω τελεία. Τώρα ανήκει σε όλους. Πέρα από το ότι είναι δικό μου παιδί φυσικά, με απογειώνει και ονειροπολώ μαζί του, μου προκαλεί μια γλυκιά διάθεση ερωτισμού επίσης. Είναι ξεκάθαρα ένα ερωτικό τραγούδι γεμάτο καλοκαιρινή ενέργεια για εμένα αλλά είμαι σίγουρος πως θα ακούγεται εξίσου όμορφα και τις παγωμένες νύχτες κάτω από το πάπλωμα.
Πλέον υπάρχουν πολλές επιλογές και δυνατότητες για τη δημιουργία ενός τραγουδιού, μέσω της τεχνολογίας κυρίως. Παίζουν ρόλο, λοιπόν, στην ανάδειξη ενός τραγουδιού και κατ’ επέκταση ενός καλλιτέχνη ή ενέχουν κινδύνους;
Δεν έχω ιδέα πλέον πόσα χρήματα έχω επενδύσει σε αυτά. Plugins, daw’s και άλλα πολλά. Η χρήση της τεχνολογίας είναι το τρικ. Είτε θα είναι βοηθητική είτε θα έχει τον πλήρη έλεγχο. Η μουσική για παράδειγμα το μόνο που χρειάζεται είναι να μιλά από την καρδιά. Να πηγάζει με πάθος, να είναι μία αυθεντική στιγμή-φωνή που θα μοιραστείς μέσω αυτής, οπότε είτε είναι μια κιθάρα ή πιάνο με μια φωνή, είτε ένα τραγούδι με χιλιοεπεξεργασμένες φωνές και πλουραλισμό στην παραγωγή, αρκεί να μας αγγίζει. Η αλήθεια επίσης είναι πως όλοι οι μουσικοί χαλάνε ένα σωρό περιουσίες για να ακουστεί σωστά και επαγγελματικά ένα ηχογράφημα όπου όταν κυκλοφορήσει ο κόσμος θα το ακούσει από ένα κινητό, ένα laptop ή ό,τι άλλο τους ευχαριστεί. Χάνεται ο ήχος από αυτές τις ακροάσεις, δεν ακούς το μπάσο κτλ αλλά τελικά σημασία έχει να σε ακούνε, να μας μάθουν, να μας μοιραστούν, να μας στηρίζουν, να μας αγαπάνε. Αν στο κάτω κάτω θες να ανοίγεις το ψυγείο ή το κλιματιστικό και να σου παίζει …Διαμαντή, υπέροχα…Κάντο!
Κίνδυνος ίσως είναι η τεχνητή νοημοσύνη όπου ήδη γίνονται μουσικά μικρά και μεγάλα θαύματα( πχ Beatles). Εκεί πρέπει να αντισταθούμε, στην ευκολία της εντολής «φτιάξε ένα dance κομμάτι» και σε δευτερόλεπτα το ai το κάνει. Αναιρείται η έννοια της δημιουργίας. Το πιο γρήγορο δεν είναι πάντα καλό, βοηθητικό είναι. Θα χαθούν χρήματα, δουλειές από αυτό, χρήματα πχ που βγάζουν αρκετοί μουσικοί από διαφημίσεις και άλλα δρώμενα. Πόσο μάλλον και το γεγονός πως ήδη γνωστοί καλλιτέχνες παγκοσμίως ενέδωσαν σε αυτό με άλλο τρόπο βέβαια (βλέπε Lyria μέσω Google) και πουλάνε τη ψυχή τους στον όποιο διάολο βρούνε για να πλουτίσουν. Αυτός ο κόσμος με τρομάζει. Δεν μπορείς να αντικαταστήσεις την έκφραση της ψυχής και των βιωμάτων του καθενός με την ψηφιακή τους απομίμηση. Δε κερδίζουμε τίποτε έτσι. Απομακρυνόμαστε κι άλλο με αυτό τον τρόπο στην εποχή που θέλουμε να έρθουμε έξυπνα πιο κοντά.
Ως ερμηνευτής της νέας γενιάς και δεδομένου ότι ανήκεις στο δυναμικό της The Hubsters, πόσο εύκολο πιστεύεις πως είναι για έναν καλλιτέχνη να σταθεί στα πόδια του, να διακριθεί και παράλληλα να μείνει σταθερός στα πιστεύω του; Πώς είσαι εσύ μέσα στην ομάδα σου;
Η διάκριση έρχεται με την άμεση ανταπόκριση και την αγάπη του κόσμου. Το να μπορούν να ακούνε άπαντες αυτό που κάνεις κι ας μην αρέσει σε όλους…Τίποτε δεν χαρίζεται σε κανέναν. Είμαι τυχερός και ευγνώμων για αυτά που ζω και για όσα έρθουν. Είναι σημαντικό να είσαι ανοιχτός σε προτάσεις ώστε να δεις που μπορεί να φτάσεις χωρίς βέβαια να πας κόντρα στα πιστεύω και στο είναι σου. Φυσικά πρέπει να υπάρχει ταλέντο, αυτό είναι το πρώτο. Αλλά το κάθε ταλέντο χρειάζεται και ευκαιρίες που δεν υπάρχουν εύκολα.
Προσωπικά όταν έχω κάτι να πω, θα το πω, όταν πρέπει να ακούσω, θα ακούσω, όταν πρέπει να δουλέψω, θα δουλέψω.
Η συνεργασία μου με την ομάδα γενικά των Hubsters είναι άψογη γιατί όλοι επιθυμούμε το ίδιο. Τη μουσική μου ανέλιξη, με αυτή κερδίζουν και οι δύο πλευρές. Το promo και η δουλειά που θα ρίξει η εταιρεία για να με στηρίξει είτε στο ραδιόφωνο είτε στα sites κτλ, το artwork του εξαιρετικού Σπύρου Καραβά, οι φωτογραφίσεις, τα social media και άλλα πολλά συνδράμουν στο να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια μου. Όλα γίνονται με μεράκι, καλή καρδιά και η όποια «επιτυχία» κάνει καλό σε όλους.
Τα νέα παιδιά ειδικά έχουν πλούσιο ταλέντο, την τεχνολογία, κάποιες φανταστικές φωνές και σίγουρα και υπέροχα τραγούδια. Χρειάζεται επιμονή. Χρειάζεται πάθος. Χρειάζεται τόλμη. Πάνω από όλα αγάπη για αυτό που βγαίνει από μέσα σου. Δεν είναι μόνο η αναγνωρισιμότητα και τα reality το παν στη μουσική μας παιδεία. Δεν είναι μόνο το φαίνεσθαι. Το ξεγύμνωμα. Το να προκαλείς. Είμαι αισιόδοξος για την ελληνική μουσική. Έχουν φτάσει στα αυτιά μου υπέροχα τραγούδια και φωνές. Η κουλτούρα θα αλλάξει κάποια στιγμή, θα αποκτήσει νέο δέρμα. Η σωστή διαχείριση ενός label θεωρώ πως είναι να αναγνωρίζει τις εκφάνσεις και τις δυνατότητες ενός καλλιτέχνη ώστε να κρατήσει την αυθεντικότητα του, να του δώσει τα εφόδια για να δημιουργεί αδιάλειπτα με όρεξη και να πολλαπλασιάσει την απήχηση του. Να τον απογειώσει. Να σταθεί δίπλα του στα δύσκολα και στα εύκολα και να τον νουθετήσει. Οι σωστοί συνεργάτες είναι το παν. Το βλέπω και λίγο ποδοσφαιρικά. Ο προπονητής ξέρει σε ποια θέση θα τοποθετήσει τον κάθε παίκτη του.
Ο παίκτης αντίστοιχα πέρα από την σκληρή προπόνηση πρέπει να βοηθά την ομάδα να κερδίζει. Να βάλει γκολ. Στη μουσική του σήμερα ένα γκολ αρκεί συνήθως. Εμείς έχουμε όρεξη και για το ένα και για περισσότερα. Και ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει!
Λένε πως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μιλάμε για τον εαυτό μας. Ωστόσο, θα ήθελα να σε ρωτήσω: Ποιος είναι ο Άρης Διαμαντής;
Τραγουδοποιός, γιος της Ελένης και του Γιάννη, αδερφός του Κωνσταντίνου, θείος της Παναγιώτας και της Ελένης, φίλος, δουλευταράς και μαχητής. Ειλικρινής, αισιόδοξος, ονειροπόλος, ρομαντικός και χαίρομαι που είμαι εδώ. Στο παρόν.
Πηγαίνοντας τον χρόνο πίσω, μπορείς να μας περιγράψεις εκείνη την περίοδο που είπες πως θα ασχοληθείς με τη μουσική; Ποιες στιγμές καθόρισαν τη μετέπειτα πορεία σου στον χώρο;
Ουσιαστικά με το που είδα και άκουσα το Wonderwall στο MTV το 1995 σταμάτησε ο χρόνος για εμένα. Ξεκίνησα το ωδείο, σταδιακά άρχισα να γράφω τραγούδια και φτάσαμε στο τώρα. Οι πρώτες μου κιθάρες ήταν το πρώτο σκαλοπάτι. Μετά η σύνθεση και η ενθάρρυνση από την κα Ελένη Σκάρκου στο ωδείο Θαλής. Πρωτοάκουσε τις πρώτες μου συνθέσεις και παρόλο που μπορεί να ήταν απλοϊκές για ένα παιδί ήταν υποστηρικτική και με βοήθησε αρκετά. Όταν σχημάτισα την πρώτη μου μπάντα μετά τα 19 , τους ” Sunken Butterflies” , ένιωθα ασταμάτητος λόγω της ορμής της νιότης και της πεποίθησης πως θα κατακτούσα το σύμπαν όπως όλοι οι μουσικοί μου ήρωες. Εκεί όμως πήρα εμπειρίες, γνώρισα κόσμο που έχω επαφές ακόμα και τώρα, και γενικά το χάρηκα απίστευτα. Η εποχή στα πρωτοβρόχια του διαδικτύου ήταν απίστευτη. Ο κόσμος γέμιζε τα live και εμείς τα δίναμε όλα. Μετά ήταν το πρώτο μου album και η στροφή στα ελληνικά. Ένιωθα σα να φοράω τη μπλούζα μου ανάποδα μέχρι να βρω τα πατήματα μου με τον ελληνικό στίχο αλλά άνοιξε μια νέα δημιουργική πόρτα γεμάτη προκλήσεις και ανεξάντλητη έμπνευση. Έχω τόσα πολλά τραγούδια έκτοτε που ενίοτε με κυριεύει το άγχος του πότε θα δουν το φως της κυκλοφορίας όλα όσα έχω κάνει αλλά επίσης γνωρίζω πολύ καλά πως όλα γίνονται όταν πρέπει, στον χρόνο τους.
Το 2022, ό,τι είχαμε βγει από την πανδημία, κυκλοφόρησε το EP «Εποχές, Ικασίες, Αγάπη». Τί σε ενέπνευσε για αυτόν τον δίσκου και τι ρόλο παίζει η αγάπη στη ζωή σου και την τέχνη;
Τα 5 τραγούδια στο EP ήταν οι πρώτες πέντε μέρες μιας νέας μου πραγματικότητας. Της αναγέννησης μου. Ξυπνούσα, άνοιγα μικρόφωνο, μου ήρθαν κάποια αρπίσματα στην κιθάρα, δανείστηκα κάποιες φράσεις από κάποια ποιήματα μου και άρχισα να πειραματίζομαι με το spoken word, τα αναλογικά και ψηφιακά synths, την ηλεκτρονική μουσική, κάποια τρελά εφέ που δεν θα τολμούσα στο παρελθόν να χρησιμοποιήσω και ουσιαστικά είναι η δουλειά που είπα πρώτη φορά στον εαυτό μου πως τώρα είσαι και παραγωγός. Έγραφα ένα τραγούδι τη μέρα και όταν έγιναν πέντε μου έβαλα μια άνω τελεία και σκέφτηκα πως εδώ έχουμε ένα ΕΡ. Ήμουν περήφανος για το τι έκανα μέσα σε λίγες ώρες χωρίς να υπάρχει πρώτη ύλη, κάποια έτοιμη σύνθεση δηλαδή από πίσω. Οπότε σε πέντε μέρες τα είχα ολοκληρώσει και μετά έπαιζα με τη μίξη. Η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης ήταν τα ποιήματα μου. Τα διάβαζα για συντροφιά και σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να το κάνω τραγούδι αυτό; Είναι ένα προσωπικό ξεγύμνωμα γιατί η ποίηση μου είναι σίγουρα πιο προσωπική υπόθεση σε σχέση με στίχους γενικά που ενίοτε μπορεί απλά να εξυπηρετούν και μια μελωδία. Επίσης αυτή η δουλειά ήταν η αφορμή για να βρεθούμε με τον Αντώνη. Ακούγοντας το «Εκείνη Είπε Ναι», το έβαλε στη λίστα του στο Spotify και μου έστειλε μήνυμα…Φοβερό έ;
Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη. Αγάπη θέλω να δίνω. Ξέρω τι μπορώ να δώσω. Αν το επιλέξω. Το αν θα τη λάβεις πίσω είναι τύχη. Μακάρι για όλους μας. Στη τέχνη η αγάπη είναι τατουάζ που δεν φεύγει από το δέρμα μου πλέον. Τα περισσότερα τραγούδια μου εξυμνούν το ρομαντισμό, τον ερωτισμό και την αγάπη για τον εαυτό μου.
Πέραν της solo καριέρας σου, έχεις συμμετάσχει σε συγκρότημα και σε side-projects. Πως μπορείς να μας περιγράψεις τη ζωή σου μετά από αυτή την επιλογή του solo καλλιτέχνη;
Μοναχική σίγουρα αλλά μουσικά σωστή επιλογή. Μου λείπουν οι φίλοι μου αλλά όλοι είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε και είμαι χαρούμενος για όλους. Για εμένα είχαν ωριμάσει δημιουργικά οι συνθήκες για να πάω solo. Με χαροποιεί ιδιαίτερα το ότι ξεκίνησε η συνεργασία με τη The Hubsters για να υπάρχει δημιουργική θεματολογία και ανταλλαγή απόψεων.
Πως θα χαρακτήριζες τη σχέση σου με τη μουσική; Τι είναι η μουσική για εσένα;
Σα δημιουργός είναι ο καθρέπτης μου. Η αναμέτρηση με τον εαυτό μου. Η ελευθερία μου και η κινητήριος δύναμη που με ωθεί να γίνω καλύτερος, να φτάσω στα άκρα και που με κρατά ζωντανό. Η σχέση μου μαζί της είναι για πάντα. Σαν ακροατής είναι απόλαυση. Χάνομαι όταν απλά ακούω. Σε αυτό δεν υπάρχουν λόγια.
Σίγουρα αυτό που εντοπίζουμε σε εσένα είναι η φρέσκια σου διάθεση. Θα τη δούμε να αποτυπώνεται σε κάποιο νέο studio album; Τι να περιμένουμε δισκογραφικά από εσένα;
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Πέρα από ένα νέο single άμεσα για το 2024, δουλεύω πάνω από 20 τραγούδια που είχα πρόχειρα στο μυαλό μου τα οποία ευελπιστώ ότι θα έχουν και υπέροχες συμμετοχές όταν έρθει η ώρα τους ώστε βήμα βήμα να ευδοκιμήσει και ο στόχος ενός album. Σε αυτό είμαι old school… επιθυμώ πολλούς δίσκους! Προς το παρόν πάμε με τη λογική του single γιατί κι εμένα με βοηθά στη σωστή διαχείριση όλου αυτού του υλικού και πιστεύω πως είναι και πιο συνετό να προμοτάρεις ένα τραγούδι σε σχέση με 10 – 12 τραγούδια παράλληλα – ίσως ο κόσμος δε το αντέχει. Αυτή τη στιγμή θα με ενδιέφερε και το live. Αναζητώ μουσικούς να με πλαισιώσουν για ζωντανές εμφανίσεις και, ποιος ξέρει, ίσως έτσι έρθει και πιο γρήγορα κι ένα album.
Ποιο είναι το μότο σου στη ζωή;
Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου
